"De twee gezichten van Hilde Widdershoven"

'En er liggen nog pakweg vijfentwintighonderd teksten klaar,' vertelt Widdershoven. Het kost menig uurtje om die op het web te krijgen, de middagpauze wordt er regelmatig aan opgeofferd. 'Maar een voordeel is dat ik inmiddels wel goed dialect kan typen,' lacht de sympathieke Maastrichtse. 'En daar hoef je geen spellingcontrole op te doen.'
Het idee voor de site ontstond na een pyamabal in Echt. 'Ze zongen daar liedjes die ik niet kon meezingen. Bij navraag of ergens teksten te vinden waren was het antwoord: op internet. Maar dat viel tegen en omdat ik toch al met de wens rondliep een site te bouwen had ik mijn thema gevonden. Met hulp van collega's ben ik toen begonnen.'
Inmiddels is haar site een begrip in de carnavalswereld. Volgens L1-columnist Marc Bosch verdient Widdershoven 'absoluut een Web-'Oscar'. Ze haalde naast de regionale kranten en radiozenders de Volkskrant en Panorama. 'En het vroegere TV8 is eens bij mij aan huis geweest. Dat was erg leuk.' Ze vertelt nuchter en zonder carnavalistische opsmuk. Twee jaar geleden onderscheidden de Heerlense Winkb�lle haar voor haar inzet voor het carnaval. 'Dat was totaal onverwacht en ik ben er bijzonder trots op', glundert de rascarnavaliste. 'Helemaal mooi vond ik dat Wiel Knipa twee jaar geleden tijdens een optreden in de Venlose Zoepkoel zijn eigen �Lange Jan� stond te zingen vanaf een van mijn site geprinte tekst.'
Ze heeft haar eigen netwerk van liedjesverzamelaars en dagelijks komen spontaan teksten binnen via e-mail. Door de bekendheid van haar site w�llen mensen er ook graag op staan. 'Verschillende componisten sturen me hun liedjes nog voordat ze zijn uitgegeven. Ze mogen dan wel pas gepubliceerd worden na de premi�re en dat respecteer ik uiteraard ook.' Vanaf oktober marcheren de carnavalsschlagers in polonaise naar binnen. Dan is het �hochbetrieb� in haar Maastrichtse flat. Maar ook in de zomer ligt de business niet stil. 'Laatst kreeg ik een paar liedjes via de e-mail van een mevrouw. Die had ze op zolder gevonden toen ze de pruiken aan het zoeken was.' De echte feestbeesten zijn het hele jaar bezig met carnaval.

Geboren carnavaliste

De Heerlense wieg van Hilde Widdershoven moet bijna wel al met een rood-groen-geel baldakijn zijn opgetuigd. Carnaval was in huize Widdershoven folklore waar je niet omheen kon. 'Mijn moeder danste tijdens die dagen zelfs op tafel,' herinnert ze zich met pretoogjes. 'Met de sjproedel (mineraalwater) in haar hand, want alcohol kwam er niet aan te pas.'
De manier waarop Hilde Widdershoven in 1982 bij ABP haar buutemarsch deed was geheel in stijl. Een beetje buutereedner pakt hem zo op. 'Ik was verpleegster. Een heel leuk beroep, maar ik miste het �hoofdwerk�. Ik zocht meer uitdaging en omdat destijds iedereen riep dat automatisering de toekomst had heb ik gereageerd op een ABP-advertentie voor acceptatietester. Ik had geen idee wat automatisering inhield, maar werd wel aangenomen. Waarschijnlijk heeft mijn onnozelheid bij het sollicitatiegesprek me gered.' De privatisering in 1996 betekende voorlopig het einde van haar ABP-carri�re. 'Via het mobiliteitscentrum ben ik toen vakopleidingen gaan doen. En dat pakte goed uit, want flexpool benaderde me later weer voor een ABP-job.' Widdershoven is nu systeemontwikkelaar bij Klanteenheid Pensioenen. Haar collega's denken verdeeld over haar site-activiteiten. Enerzijds krijgt ze veel ondersteuning bij het zoeken naar nieuwe liedjes. Maar anderen vinden het gekkenwerk, met name gezien de tijd die het kost.

Motivatie

Haar motivatie zit inmiddels veel dieper dan de oorspronkelijke doelstelling waarmee ze startte. 'Ik vind het leuk en doe er veel mensen een plezier mee. Maar verder merk ik aan de reacties dat de site bijdraagt aan het behoud van cultuurgoed en dat stimuleert bijzonder. Ik hoop dan ook dat iemand het overneemt als ik er ooit mee stop. Maar dat duurt nog lang.. heel lang,' glimlacht Widdershoven. Ook de wereldwijde reacties werken motiverend, zoals de e-mail van een oude Australische Limburger die met zijn vrouw een avond uit volle borst carnavalsliedjes had zitten zingen. Laptop op tafel, de fles jenever ernaast en maar sjoenkelen.
Het succes van haar site is nog lang niet op zijn hoogtepunt. Maar ze blijft de nuchterheid zelf. 'Het is gewoon leuk� een hobby en dat moet het ook blijven,' is haar intentie. Maar tijd om stil te zitten krijgt ze er niet mee. 'En dat hoeft ook niet, dat doe ik wel als ik oud ben.' Of het er dan van komt is nog maar de vraag, want als ze ooit uit het arbeidzaam leven stapt wil ze als vrijwilliger haar oude beroep weer oppakken: de verpleging. 'Want daar wil ik toch nog wel eens wat in doen.' Het wordt ongetwijfeld gezellig in de instelling waar ze dan aan de slag gaat.

22 januari 2004
door Leo Dautzenberg
� de Compagnie - ABP